دلم
سلام من به امامم
چند صباحی است که خواستم خودمونی صحبت کنم ،تواین چند روز مهمانت بودم ولی بغضی در گلو داشتم که به هیچ احدی نگفته ونگویم . اربابا تو می دانی دلتنگم آری دلتنگ آن زائر آسمانیت هستم ،همان که تا ابد خواهم سوخت وخواهم گریست که چرا در آغوش نگرفتمش چرا بوسه گرم بر چهره خسته وغبار گرفته اش نکردم چرا در آغوش نگرفتمش چرا چرا چرا؟؟؟
میدانی ارباب
دلگیرم چرا که میدانم شاید نتوانم روضه علی اکبر گوش کنم یا که برایش نوحه بخوانم . آخ علی اکبر مادرم مادرم.
سلام مرا به آن زائر همیشه زیبایت برسان بگو دوستش دارم .
بگو حلالم کند بگو من نیز خسته ام به همان خستگی چهره اش که در حسرت بوسه ماند ه ام
میمیرم ، می مانم بها یک دنیا حسرت ،آه که چرا نرفتم سوزنده است آخ جگرم که دگر تاب و تحمل برید ه ام .
تابم تاب نمی آورد بگو سلامم را به زائر زیبایت بگو که خزانم رسیده در تمام بهارم بگو بگو که به نام کلامت شاید گذری کند به احوال دل بیمارم بگو دلتنگ تمام زائرا کوی حسینم تا که شاید خبری ،نه ، نغمه خوشی ا ز آن مرغ خوش الحان برایم بیاورند.
آری دلگیرم خیلی به وسعت دوست داشتنت که چرا که خود می دانی که چند اربعین گذشت همه آمدن ولی او نیامد.
حال من ماند ه ام و یک دنیا پر از تمام چشم به راهی ها که نمی دانم رهگذرش را در کدامین کوی به جستجو نشینم.
دلگیرم ،به وسعت قلب علی اصغرت .آری تمام شب را برایت به گریه می گذرانم که دلگیرم که چرا تمام ا میدم را که شاید تمام بهانه من برا ی خندیدن ، برای حتی یک لبخند ، تنها بهانه زندگیم را …
بس است که می دانم حتی تا روز موعود برایت دلتنگم یادی گذری احوالی که دل خوشم کنی به “سلام بر بانوی پاکدامن”
می دانی ، می بینی ، می خندی اما ..
فقط به امید دیدارت تمام بهانه من برای تبسم اجباری . خدا نه … پشت وپناهت.
تورا قسم به لحظه رفتنت سری هم به م
ا
د
…
